Zagadkowa egzotyka - owoce różnych kontynentów część 2
Dzisiaj kontynuujemy tematykę owoców egzotycznych. Czas przybliżyć sylwetki kolejnych tajemniczych kandydatów zamieszkujących obce kontynenty:)Polecani dietetycy
-
Jolanta Czepułkowska
-
Anna Huma - Nande
Dyplomowany dietetyk kliniczny -
Elżbieta Gmurczyk
Dyplomowany dietetyk, specjalista ds. żywienia człowieka -
Małgorzata Łyżniak
Dyplomowany dietetyk, specjalista ds. żywienia człowieka, założyciel firmy
KAKI
Kaki czyli inaczej persymona, hurma, hebanowiec. Mówi Wam to coś?:) Określeń jest sporo do tej uroczej pomarańczowo-czerwonej okrągłej, nieco spłaszczonej kulki, przypominającej na pierwszy rzut oka pomidora z czterema ciemno-zielonymi liśćmi. Kaki pochodzi z rejonów Chin i Japonii. Jest bardzo słodki i intensywny w smaku. Po przekrojeniu widzimy na pomarańczowym miąższu słoneczko. Skórka owocu jest niejadalna. Spożywamy tylko środek i też najlepiej na surowo, nie poddając go żadnej obróbce termicznej z uwagi na utratę cennych właściwości. A jakie to dobrodziejstwa? Przede wszystkim witaminy C,E,A, K, tiaminy, ryboflawiny, witamina B6, błonnik a także minerały: potas, wapń, magnez, fosfor i żelazo. 100 g owocu to 70 kcal. Badania wykazały, że spożywanie persymony hamuje rozwój komórek nowotworowych odpowiedzialnych za powstawanie białaczki, chroni plamkę żółtą oka, przez co hamuje rozwój zaćmy, blokuje powstawanie złego cholesterolu, co więcej poprawia kondycję skóry.
RAMBUTAN
Pełna nazwa tego śmiesznie wyglądającego owocu to jagodzian rambutan. Jest to różowa kulka z kolcami, w środku kryjąca biały przypominający śniegową kulkę owoc. Rambutan to drzewo osiągające wysokość nawet do 30 metrów, rośnie w Malezji, Chinach i Indonezji. Aby zjeść ten owoc, należy naciąć skórkę, zdjąć ją do połowy, wyjąć środek a na koniec pozbyć się mieszczącej się w samym centrum niejadalnej pestki. Rambutan jest idealnym rozwiązaniem na przeziębienie, ponieważ ma bardzo dużą zawartość witaminy C ale także witaminy z grupy B.Te chińskie śliwki bo i tak są nazywane, są źródłem w dość dużej ilości miedzi ale i potasu, wapnia, magnezu, manganu, żelaza. Owoce te zawierają w sobie dużo przeciwutleniaczy, wykazujących właściwości antynowotworowe, korzystnie wpływają na skórę włosów i paznokci a także jest wykorzystywany jako naturalny lek na czerwonkę.
MARAKUJA
Inaczej passiflora lub męczennica jadalna. Nie brzmi zachęcająco a jednak jest bardzo zdrowa i smaczna. Nazwa tego owocu wywodzi się z języka plemion indiańskich, gdzie w przetłumaczeniu na polski oznacza tyle co " owoc jedzony jednym haustem, od razu w całości". Korzenie passiflory sięgają rejonów Ameryki Południowej a z czasem różne jej odmiany rozprzestrzeniły się do Australii, Nowej Zelandii, Kolumbii, Ekwadoru, Peru, Brazylii. 100 g owocu to około 97 kcal a w tym duże pokłady witaminy C, B6, kwasu foliowego, witamin A,E,K, ryboflawiny, niacyny, jednym słowem samo zdrowie. Poza tym marakuja jest bardzo dobrym źródłem potasu, fosforu, magnezu, sodu i wapnia. Do zjedzenia nadaje się sam miąższ z pestkami lub też, jeśli ktoś nie lubi - to bez. Passiflora łagodzi objawy astmy, kaszel, duszności, sprawdza się również, jako naturalny medykament na obniżenie ciśnienia ale także cholesterolu, trójglicerydów, lipidów. Jest stosowana na dolegliwości układu pokarmowego a w ramach ciekawostki można zdradzić, że bywa lekiem na uspokojenie i na sen. Jest polecana również kobietom w ciąży ale wówczas zalecany jest sam miąższ, natomiast dla diabetyków - tylko w umiarkowanej ilości ze względu na dość duży ładunek węglowodanowy.
FLASZOWIEC PERUWIAŃSKI
Owoc ten wywodzi się z Ameryki Południowej i często nazywany jest cherymoją. Najczęściej można go spotkać w rejonie Chile i Peru a ale także jest przysmakiem w Portugalii. Skórka i pestki nie są jadalne, spożywamy sam miąższ. Smak orzeźwiająco owocowy - niektórzy określają go jako połączenie jabłka z gruszką, inni kierują się stronę mango z nutą truskawki i ananasa. Samym wyglądem przypomina intensywnie zielone jabłko pokryte małymi łuskami o migdałowym kształcie również w kolorze ciemnej zieleni. Szybko się psuje, więc w Polsce go nie znajdziemy ale warto dokonać degustacji będąc na urlopie w tamtych rejonach. Jest źródłem witaminy C, wapnia i fosforu.
Warto poszerzyć horyzonty i poznać nowe smaki :)
Jeśli nie uda się tego zrobić w Polsce, to zachęcamy do przełamania barier i rozbudzenia apetytu na egzotyczne owoce na wyjazdach zagranicznych:)
Autor:
Katarzyna Gryska
Podobne artykuły
Przyjemność Jedzenia świętuje Dzień Kobiet
Kobieta... zmysłowa, uśmiechnięta, zawsze piękna i w środku i na zewnątrz - nieważne czy w służbowym kostiumie czy w powyciąganym dresie. Inteligencja, ambicja, poczucie humoru, dobra organizacja, ciepło, siła, namiętność i oczywiście wrodzony seksapil... Takie właśnie jesteśmy - jedyne i niepowtarzalne :) I tak powinnyśmy o sobie myśleć, akceptować siebie, kochać siebie, być dumne z tego, kim jesteśmy i co robimy!
Kakao - smak dzieciństwa
Kakao ... hmmm ... smak dzieciństwa zapamiętany w pięknym obrazku sprzed lat:) Mamy pełnię lata. Stół w kuchni nakryty ceratą w kratkę a na niej owoce. Na stole tym stoi kubek, biały, porcelanowy, z przodu ma prążki a w samym środku jest czerwone jabłuszko :) Mam go do dziś i ma już on jakieś .. niech policzę.. tak - z pewnością minimum 31 lat.. :) A w kubku tym .. "napój bogów" - kakao przygotowane prze moją babcię na śniadanie. Obok kanapka z dżemem albo białym serem i miodem. Kiedyś to był zestaw obowiązkowy. Też macie takie wspomnienia z dzieciństwa? Może podzielicie się z nami swoimi obrazkami namalowanymi wspomnieniami sprzed lat? Kiedyś kakao królowało na śniadaniowych stołach w domu, szkołach, stołówkach a nawet barach mlecznych. Co ma takiego w sobie ten napój i pytanie czy warto go pić? Postaramy się odpowiedzieć w kilku słowach i nieco przybliżyć co kryje tajemniczy kubek wypełniony po brzegi smakowitym i aromatycznym kakao.
Świszcz, Moczka, Siemieniotka - znasz te potrawy świąteczne?
Chciałoby się powiedzieć, co kraj to obyczaj ale dziś bardziej odpowiada nam stwierdzenie, co region to obyczaj. Tradycja bożonarodzeniowa w każdej ze stron Polski, jest nieco inna. Oczywiście są wspólne filary świętowania zarówno w obyczajowości jak i w tradycyjnej kuchni, która serwowana jest podczas uroczystej Wigilii i w kolejnych dwóch dniach Świąt Bożego Narodzenia.
